Geschiedenis NRR
De geschiedenis van de Nederlandse Reanimatie Raad start in 1993 wanneer de NRR is opgericht als overlegorgaan van de Hartstichting, het Rode Kruis, Het Oranje Kruis en de vereniging van Artsen.
Afgevaardigden uit deze organisaties vormen op dit moment nog steeds gezamenlijk met een onafhankelijk voorzitter en de voorzitter van de Wetenschappelijke Raad het bestuur van de stichting.
Het bestuur wordt geadviseerd door de Wetenschappelijke Raad. Voor het uitvoerend werk heeft de stichting een beperkt aantal beroepskrachten beschikbaar onder leiding van een operationeel manager.
In 2000 publiceerde de Europese Reanimatie Raad (ERC) de Europese Reanimatie Richtlijnen.
De NRR publiceerde in 2002 na uitvoerig overleg de Richtlijnen Reanimatie in Nederland. De NRR baseerde deze Nederlandse richtlijnen op de Europese Reanimatie Richtlijnen, maar paste deze aan aan de Nederlandse situatie. De richtlijnen van 2002 waren de eerste Nederlandse richtlijnen waar gesproken werd over de Automatische Externe Defibrillator (AED). De introductie van de AED was ook aanleiding een nieuwe opleidingsstructuur binnen de NRR te introduceren. Deze nieuwe structuur zorgde voor eenduidig en kwalitatief reanimatieonderwijs in Nederland.
Inmiddels is de stichting flink gegroeid. Er zijn velen gecertificeerde reanimatie-instructeurs en tientallen gecertificeerde opleidingsinstituten. De stichting organiseert haar jaarlijks congres voor reanimatie-instructeurs en zorgprofessionals en ontwikkelt in samenwerking met diverse partners opleidingsmateriaal.