Wij vinden het moedig en je mag trots zijn op jezelf!

Bij een hartstilstand in jouw directe omgeving of na een reanimatie oproep gaat alles heel snel. Je roept hulp in via 1-1-2 (als dit nog niet gebeurd is) en je biedt hulp, totdat professionele hulpverleners aankomen, die de zorg voor het slachtoffer van je overnemen. Als de ambulance met het slachtoffer vertrekt, blijf je -met eventuele andere omstanders- achter. Dan komen vaak de emoties los. ‘Ik heb gereanimeerd’.

Ingrijpende gebeurtenis

Je biedt hulp aan in de hoop dat het slachtoffer overleeft. Maar soms loopt een reanimatie helaas niet goed af. Een medemens reanimeren is voor de meeste mensen geen alledaagse kost en kan met recht een ingrijpende ervaring genoemd worden. Vooral wanneer het slachtoffer, ondanks al je inzet, het niet overleeft.

Praat over jouw ervaringen

Het is heel belangrijk om over jouw ervaringen te praten. Dit kan met familie en vrienden en eventuele collega’s, maar natuurlijk ook met andere burgerhulpverleners of mensen die bij de reanimatie aanwezig waren

Bij wie kan je terecht?

• Andere burgerhulpverleners of mensen die aanwezig waren of ambulancepersoneel
• De helpdesk van het oproepsysteem: HartslagNu 
• De instructeur van de reanimatiecursus 
• Je huisarts: indien nodig krijg je een verwijzing naar een professionele hulpverlener
• MIND Korrelatie : professionals bieden anoniem psychische steun – per telefoon en online
• Luisterlijn: vrijwilligers bieden 24 uur per dag een luisterend oor
• Een voorlichter van de Infolijn Hart en Vaten

Ook bestaat er een boekje “Help, ik heb gereanimeerd.” Dit boekje is te koop bij het Oranje Kruis.