Wij vinden het moedig en u mag trots zijn op uzelf!

Bij een hartstilstand in uw directe omgeving of na een reanimatie oproep gaat alles heel snel. U roept hulp in via 112 (als dit nog niet gebeurd is) en u biedt hulp aan totdat professionele hulpverleners aankomen, die de zorg voor het slachtoffer van u overnemen. Als de ambulance met het slachtoffer vertrekt, blijft u -met eventuele andere omstanders- achter. Dan komen vaak de emoties los. ‘Ik heb gereanimeerd’.

Ingrijpende gebeurtenis

U biedt hulp aan in de hoop dat het slachtoffer overleeft. Maar soms loopt een reanimatie helaas niet goed af. Een medemens reanimeren is voor de meeste mensen geen alledaagse kost en kan met recht een ingrijpende ervaring genoemd worden. Vooral wanneer het slachtoffer, ondanks al uw inzet, het niet overleeft.

Praat over uw ervaring

Het is heel belangrijk om over uw ervaring te praten. Dit kan met familie en vrienden en eventuele collega’s, maar natuurlijk ook met andere burgerhulpverleners of mensen die bij de reanimatie aanwezig waren

Bij wie kunt u terecht?

• andere burgerhulpverleners of mensen die aanwezig waren of ambulancepersoneel
• de helpdesk van het oproepsysteem: HartslagNu 
• de instructeur van de reanimatiecursus 
• uw huisarts: indien nodig krijg je een verwijzing naar een professionele hulpverlener
• MIND Korrelatie : professionals bieden anoniem psychische steun – per telefoon en online
• Luisterlijn: vrijwilligers bieden 24 uur per dag een luisterend oor
• een voorlichter van de Infolijn Hart en Vaten

Ook bestaat er een boekje “Help, ik heb gereanimeerd.” Te koop bij het Oranje Kruis.