De NRR acht reanimatiepogingen van een COVID beademende patiënt in buikligging niet zinvol als het een niet-schokbaar ritme betreft.
Mocht het een schokbaar ritme betreffen dan behandelen met “3-schok strategie”. Indien geen ROSC is verkregen overweeg te stoppen.
Mocht in deze situatie het behandelteam kiezen voor een volledige reanimatie met thoraxcompressies, dan heeft het de voorkeur om de patiënt op de rug te draaien. Er is geen degelijk wetenschappelijk bewijs om reanimatie in buikligging te rechtvaardigen.
Natuurlijk is het een optie om reanimatie in buikligging te starten als draaien naar rugligging leidt tot ernstige vertragingen of risico’s voor zorgverleners of patiënt. Let wel, dan moet de kwaliteit van de compressies in buikligging wel worden beoordeeld met behulp met end-tidal CO2. Als de etCO2 onvoldoende is tijdens de compressies moet overwogen worden alsnog de patiënt te draaien of de reanimatie te staken.
In de literatuur de aanbevolen techniek van reanimeren in buikligging:
- Compressies tussen de schouderbladen met de gewoonlijke diepte (5-6 cm) en tempo (100-120/min)
- Defibrillaties: plaats de defipads in antero-posterior positie of bi-axillair. Voor de bi-axillaire defipads positie hoeft de patiënt zelfs niet tijdelijk gedraaid te worden.